Hoogtijdag
Achterover hangend in de leunstoel het oude jaar uitluiden en vervolgens kabbelend aan het nieuwe jaar beginnen, was het maar waar! Op de burelen van de NSP is de kaartprinter van Marianne Verzijl na het uitspugen van zo’n 550 perskaarten voor 2025 nog maar net tot stilstand gekomen, of het jaarfeest bij de Nederlandse Loterij vraagt onze volle aandacht.
Op 14 januari reiken we onze jaar- en oeuvreprijzen voor de diverse disciplines uit en dat vergt een hoop werk. Mooie aandenkens moeten worden geregeld, de presentatie en fotografie van het evenement eveneens. En een volwaardig en aansprekend programma moeten worden georganiseerd. Dit alles om ons mooie vak en de prestaties van alle professionals die daarin werken ook naar buiten toe goed te representeren.
De voorman van de wereldkoepel van sportjournalisten, AIPS-president Gianni Merlo, zei het onlangs nog treffend: “Als we ons eigen werk al niet meer belangrijk vinden en de bijzondere journalistieke prestaties al niet meer op waarde schatten, wat zal het grote publiek daar dan van vinden? Daarom moeten we voortdurend blijven wijzen op het grote belang van goede sportjournalistiek.”
Merlo slaat daarmee de spijker bovenop de kop. Het is van grote en blijvende betekenis om jonge journalisten die excelleren in de schijnwerpers te zetten en eminente journalisten en fotografen met een lange staat van dienst te roemen voor hun oeuvre. Net zoals het belangrijk is om verslaggevers en fotografen elk jaar hun beste werk te laten inzenden en te laten beoordelen door deskundige jury’s.
Ik hoorde recent via-via een vervelende aantijging van een NSP-kaarthouder die had besloten geen werk in te zenden omdat de uitslag toch al voorgekookt zou zijn. Ik heb niet de illusie deze en andere complotdenkers op andere gedachten te brengen, maar zo’n opmerking getuigt van disrespect voor alle betrokkenen, inclusief degenen die wél schitterend werk hebben ingezonden. Ik heb de afgelopen dagen met eigen ogen kunnen ervaren hoe professioneel jury’s in de diverse disciplines te werk gaan en met goede argumenten zorgvuldige afwegingen maken.
De keuze voor dat ene artikel of die ene foto is geen keuze tégen de andere inzendingen, maar gezamenlijk wordt het beste werk gekozen uit het totale aanbod. En op fotogebied hebben we altijd nog de checks and balances: het grote publiek velt zijn eigen oordeel uit de tien uitverkoren foto’s.
Het is daarom dat we met alle betrokkenen elk jaar weer uitzien naar een hoogtijdag in de sportjournalistiek, de dag van de jaarprijzen op 14 januari. Waar we met elkaar het glas heffen op het mooiste vak dat er bestaat, ondanks alle bedreigingen die onze professie omringen. Die trots moeten we durven uitstralen. Wees daarom welkom op de 14e januari bij de Nederlandse Loterij in Rijswijk. Bij de uitreiking van de Oscars van de sportjournalistiek. Voor minder doen we het niet.
Gerard den Elt, algemeen secretaris