‘Organisatie Simac Ladies Tour zet elk jaar stappen vooruit’

Met tevredenheid kijkt fotograaf Dick Soepenberg terug op zes dagen hard werken in de Simac Ladies Tour, de enige UCI World Tour-rittenkoers op Nederlandse bodem. “Alles was strak georganiseerd, ook voor de media. Ik merk dat de organisatie elk jaar stappen vooruit zet”, zegt de wielerfotograaf, werkend voor Orange Pictures, BSR Agency en organisator Courage Events.

De etappekoers werd in 1998 opgericht, met het doel het vrouwenwielrennen op een hoger plan te brengen door aan de eendaagse wedstrijden ook een meerdaagse ronde toe te voegen. Dat werd de – toen nog – Holland Ladies Tour.  Sindsdien zijn er 25 edities verreden en beleefde de Simac Ladies Tour een jubileum. Op de erelijst van winnaressen staan klinkende namen als Leontien Zijlaard-Van Moorsel, Elsbeth Vink, Mirjam Melchers, Debbie Mansveld, Marianne Vos (vier keer), Ellen van Dijk, Chantal Blaak, Annemiek van Vleuten en dit jaar dus Lotte Kopecky.

Sinds enkele jaren mag de Simac Ladies Tour het predicaat Women’s World Tour van de UCI dragen als enige etappekoers in de Benelux. Daardoor staat de etappekoers op hoog niveau en nemen de beste teams en rensters eraan deel.

Ook de mediabelangstelling is redelijk groot, mede door de tv-aandacht via Eurosport en NOS Sport. Dagelijks volgden gemiddeld zo’n zes fotografen, onder wie enkele uit Italië en Spanje, de etappes in onder meer Gennep, Zeewolde, een op Drentse en drie op Gelderse bodem.

Perschef Theo Sikkema had het behalve met een vaste volger als Roy Schriemer volgens Soepenberg niet al te druk met de schrijvende media. “Er zijn wat sfeerverhalen verschenen in de landelijke en regionale media, maar schrijvende journalisten die de hele rittenkoers volgen zijn er bijna niet meer”, stelt Soepenberg. “Ze volgen Eurosport of de live stream bij de NOS en tikken aan de hand daarvan een kort wedstrijdverslag. Daardoor is het niet al te druk in de diverse perszalen.”

Over de verzorging heeft Soepenberg geen klagen. Echte catering voor de media is er niet. Journalisten en andere betrokkenen kunnen in het pers- en organisatiecentrum – de permanence – hun eigen lunchpakket samenstellen. “Als je iets tekort bent gekomen, heeft dat aan jezelf gelegen”, stelt de fotograaf nuchter vast.

Voor hem en zijn collega’s was het goed werken. “Thijs Rondhuis heeft het als organisator goed voor elkaar. Het is ook niet te druk aan de finish in het gelid, we kunnen als fotografen uitstekend ons werk doen. Dat komt mede door de scherpe selectie van fotografen die voor de media werken. Je ziet steeds meer mensen die beelden willen maken namens de wielerploegen en soms ook namens individuele rensters. Daar hebben we wel last van, van fotografen die niet voor de media werken. Dat wringt gewoon. Gelukkig selecteren de UCI en perschef Sikkema daar scherp op. Als je daar niet op let, dan is er voor de freelancers geen droog brood meer te verdienen.”