Erelid

Ik ken mede-columnist John Volkers al honderd jaar, maar ik had hem nog nooit zo emotioneel meegemaakt als vorige week bij de NSP-bijeenkomst. Het ging in Rijswijk over de laatste Paralympische Spelen en hij kon het niet begrijpen dat slechts twee schrijvende journalisten uit Nederland naar Parijs waren geweest. Waar waren de verslaggevers van AD, Telegraaf, NRC en zijn eigen Volkskrant?

John noemde het ontbreken van die kranten een minachting van de paralympische topsporters, die daardoor te weinig of geen aandacht kregen. Hij trok de vergelijking met een willekeurige rechtsback van een voetbalclub uit de eredivisie die er volgens hem niet zo veel van kan en waarschijnlijk ook niet veel zinnigs te melden heeft, maar wel zo’n vier keer per jaar in de krant staat. Ik ken geen collega die door de jaren heen loyaler aan zijn werkgever was dan John Volkers. Hij duldde geen kwaad woord over de Volkskrant, nooit.

Hans Klippus

Maar deze keer moest ook zijn dierbare krant er aan geloven. Zó boos en verbolgen was hij. Grote schande dat de Volkskrant er op de Paralympics niet bij was! John was voor de krant vier keer bij deze Spelen aanwezig en werd tijdens de coronatijd in 2021 zelfs als pensionado nog een keer opgetrommeld om het evenement in Peking vanuit huis te verslaan. Hij heeft dus recht van spreken.

Ik weet niet of het precies zo in het draaiboek stond, maar John werd meteen na zijn emotionele betoog tot erelid van de NSP benoemd. Dik en dik verdiend natuurlijk. Hij was liefst zeventien jaar bestuurslid (recordhouder!) en nooit te beroerd om het waar ook ter wereld voor de ‘echte’ journalisten op te nemen. Beunhazen op de perstribunes konden met John in de buurt maar beter maken dat ze wegkwamen. De laatste anderhalf jaar was John (interim-) voorzitter van de NSP en werd in Rijswijk geëerd door zijn opvolger Ayolt Kloosterboer.

Daar op het podium kreeg John het nog een keer te zwaar. Niet vanwege zijn erelidmaatschap, maar op het moment dat hij de op 22 december overleden Henk Stouwdam ter sprake bracht. John had voor de nieuwsbrief van de NSP een mooie necrologie geschreven, die hij op verzoek van de familie tijdens de gedenkdienst voorlas. Anderhalve week voor diens overlijden was ik samen met John bij Henk in Oldebroek. We hebben met z’n drieën veel meegemaakt en de anekdotes waren die middag talrijk en amusant. Het is niet te bevatten dat onze fijne collega én vriend er niet meer is. RIP Henk. Dank John.

Hans Klippus