PARALYMPICS PARIJS

Paralympics groeien naar volwassenheid, maar kloof in media nog te groot

Een eerste paralympisch TeamNL Huis, de eerste huldigingen ooit voor een Nederlandse goudenmedaillewinnares op de Paralympische Spelen in een Olympische stad, een dagelijkse talkshow over de Paralympics op televisie, de aandacht voor de parasporters en vooral voor hun uitzonderlijke prestaties  begint flink aan te zwellen.

De Paralympics zijn professioneler, de internationale concurrentie is groter geworden en daardoor journalistiek ook meer dan interessant.

Dat valt eenvoudig vast te stellen tijdens een bezoek aan Parijs, want ook de NSP vindt het noodzakelijk om niet alleen met woorden steun te betuigen aan de ontwikkeling van sport voor atleten met een beperking.

Belangrijkste les voor de algemeen secretaris: voortaan op tijd accrediteren. Want het plan voor een bezoek aan de Paralympics ontstond pas tijdens het bijwonen van de Olympische Spelen in Parijs, waar fotografe Mathilde Dusol (twaalf Paralympics sinds 2000) de terechte vraag stelde of de NSP zich ook twee weken later zou laten zien bij de minder in de schijnwerpers staande versie. Een gewetensvraag. En inderdaad, waarom niet geaccrediteerd voor een wereldevenement zo dicht bij huis?

Op reis door Parijs zónder accreditatie is overigens ook leerzaam en een lesje in nederigheid. Je komt tot de slotsom dat het toch wel erg prettig is om net een perskaart om je hals rond te lopen en tijdens de Paralympics overal op te duiken waar je dat nodig acht. Als je bent aangewezen op de reguliere kaartverkoop, komt je erachter hoe populair het rolstoelbasketbal is en dat je zondag gewoonweg te laat bent voor de doubleheader in de Bercy Arena. Zelfs de resale-mogelijkheid in de kaartjesapp biedt geen uitkomst. Een typische gevalletje onderschatting van de kracht van het evenement en de grote belangstelling van het Franse publiek. Hetzelfde geldt voor atletiek in Stade de France op zondagavond en de triatlon van Jetze Plat op maandag: geen tribunekaart meer te krijgen.

“Ja, de belangstelling is overal enorm”, meldt verslaggever Peter van der Meeren, voor de Leeuwarder Courant en Dagblad van het Noorden aanwezig in Parijs. Van der Meerens is tevreden met zijn aanwezigheid, want zijn provinciegenoten pakken aardig wat medailles.

Hij is in het gezelschap van schrijvende collega’s Kick Hommes (Trouw), Robin Wubben (o.a. AD) en Chris Korsten (voor diverse regionale media). De andere accreditaties zijn voornamelijk voor fotografen, onder wie de vaste waarden Mathilde Dusol en Helene Wiesenhaan alsmede twee fotografen namens BSR, Joris Verwijst en Patrick Goosen.   

Ervaringsdeskundige Mathilde Dusol zegt als fotografe lange, maar journalistiek interessante dagen mee te maken in Parijs. Vooral op maandag was het een kwestie van vroeg opstaan wegens het aanvangsuur van de triatlon en werken tot een uur of tien ’s avonds, in verband met het atletiekprogramma. “En eigenlijk was ik best vroeg thuis”, zegt Dusol nuchter. Over de manier van werken is ze best te spreken, onder meer door de vriendelijke vrijwilligers. Niettemin zijn de veiligheidscontroles onvoorspelbaar. De ene keer kan ze snel doorlopen, de andere keer wordt er uitgebreid gecontroleerd. Of de Paralympics in Parijs de mooiste  zijn, daarover wil ze nog niet oordelen. “Dat antwoord houd ik nog even voor me. Londen was geweldig en Beijing ook. Elke Paralympics is anders.”

Wat nieuw is in Parijs, is de aanwezigheid van een TeamNL Huis voor de parasporters en hun aanhang. Nooit eerder vertoond, zo’n mooie thuishaven op een steenworp afstand van het TeamNL Huis tijdens de ‘gewone’ Spelen. In Cabaret Sauvage, veel kleiner uiteraard dan het onderkomen in Le Zenith, is sprake van een primeur.

Jochem Schellens, directeur van Sportcentrum en Hotel Papendal en in die hoedanigheid namens NOC*NSF verantwoordelijkheid voor beide huizen in Parijs, zegt niet ontevreden te zijn met de belangstelling. Volgens Schellens neemt de paralympische sport een zodanige vlucht dat ook een – weliswaar kleiner – TeamNL Huis een logische ontwikkeling is. De exploitatie is nog niet kostendekkend, ‘maar dat wisten we’. Het is vooral een belangrijk signaal dat de paraympische sport serieus wordt genomen. Ook door de sponsors.

André Cats, directeur topsport bij NOC*NSF, valt de eer te beurt de eerste huldigingen ooit te mogen uitvoeren in het paralympische TeamNL Huis. Zwemster Liesette Bruinsma en baanwielrenster Caroline Groot worden in een behoorlijk gevuld Cabaret Sauvage toegezongen, de laatste met het voorspelbare ‘Sweet Caroline’. Desondanks is het een meer dan terecht eerbetoon.

De tuin achter het TeamNL Huis is dezer dagen het domein van het tv-programma NOS Studio Para Parijs, gepresenteerd door Eline de Zeeuw. Aan tafel parasporters met kennis van zaken, zoals rolstoeltennisster Jiske Griffioen (goud op de Paralympics van Rio de Janeiro) en rolstoelbasketballer Marc van de Kuilen.

De NOS neemt de Paralympics zeer serieus, zoals wel blijkt uit de aanpak. Behalve live-uitzendingen op televisie zijn vele onderdelen met Nederlandse medaillekansen op livestreams te volgen. Het commentaar en de reportages worden verzorgd door de vaste verslaggevers en commentatoren, ook al een teken.  De top van de NOS is in Parijs aanwezig om het resultaat met eigen ogen te aanschouwen.

Ellen de Visser schrijft in de Volkskrant dat de paralympiërs inmiddels ook commercieel razend interessant zijn geworden. Jetze Plat, Diede de Groot en Marlou van Rhijn zijn daarvan sprekende voorbeelden. “De Paralympics worden serieus genomen, maar één ding ontbreekt nog: paralympiërs willen van het publiek volledige erkenning voor hun prestaties”, aldus De Visser.

Dat laatste vereist natuurlijk ook de volledige betrokkenheid van de media, niet allemaal aanwezig in Parijs. Ga maar na: voor de Olympische Spelen in Parijs accrediteerden zich 73 schrijvende journalisten en fotografen namens de Nederlandse media, voor de Paralympics 15. Die kloof zou in Milaan (2026) en Los Angeles (2028) een stukje verder gedicht moeten kunnen worden.

Gerard den Elt, algemeen secretaris NSP