Best Games Ever
Google op de term Best Games Ever en je komt uit op een lange lijst met videogames, van Red Dead Redemption 2 tot Mario Kart en Grand Theft Auto. Geen woord over de historische woorden die de markante IOC-president Juan Antonio Samaranch placht uit te spreken na elke Olympische Spelen die hij mocht afsluiten, van Moskou (1980) tot en met Sydney (2000). Het was volgens de Spanjaard altijd weer beter, mooier en meeslepender dan de vorige editie. Gelukkig zette zijn opvolger, de Belg Jacques Rogge, de superioriteitsclaim bij het oud vuil. De term was nogal aan inflatie onderhevig.
Het is natuurlijk een nobel streven om jezelf, je evenement, je sportprestatie of je kunstwerk telkens te overtreffen. Maar het heeft natuurlijk ook iets onuitstaanbaars, zeker als het om de Olympische Spelen gaat. Reken maar dat LA 2028 alles in het werk zal stellen om de hele wereld te laten zien dat het dáár allemaal nog beter kan dan in Parijs. En mocht Donald J. Trump tot president worden verkozen, dan zal hij zeker niet zo’n minzame positie innemen als de Franse president Emmanuel Macron. Trump zal de kreet Best Games Ever ongetwijfeld van stal halen en nieuw leven inblazen, of het toepasselijk is of niet.
Peter van Leeuwen, onze ANP-collega, haalde de uitspraak de voorbije dagen in een post op Facebook ook nog maar eens aan. “Het waren voor mij na Londen 2012 eindelijk weer eens de Best Games Ever”, noteerde hij. Zijn vaststelling is natuurlijk niet zo vreemd. De uitgestelde Spelen in Tokio vonden plaats onder een ongelukkig covid-gesternte. De Spelen in Rio werden door het IOC zelf als ‘the most perfect imperfect Games’ betiteld. En Londen was uitstekend.
Op het wereldwijze web dolen tal van lijstjes rond van klassementen van de Best Games Ever, maar het maakt natuurlijk nogal wat uit welke maatstaf je daarvoor aanlegt. De prestaties van de eigen atleten? De sfeer op straat en in de stadions? De relatie tot de kosten van het evenement, of de daadwerkelijke verbeteringen in buurten en wijken van de organiserende steden? Of de mate waarin het milieu is gespaard?
Zeker is dat het in Parijs allemaal meer dan uitstekend georganiseerd was. Veel zichtbare politie op straat gaf een gevoel van veiligheid. De stadions zaten doorgaans goed vol. Het gebruik van het stadsschoon en de unieke toeristische en historische gebouwen gaven de Spelen, euhh…, grandeur.
De 'postzegelverzameling' van André Cats.
En voor Nederland gold natuurlijk dat de medailleoogst en het record van vijftien gouden medailles het gevoel van Best Games Ever een flinke impuls gaf. André Cats, directeur topsport van NOC’*NSF, maakte in zijn terugblik op LinkedIn zelfs een verwijzing naar de filatelie. “Het lijkt wel een nieuwe serie postzegels. Het is een serie van 34 geworden. 15 goud, 7 zilver en 12 brons. We zouden ook nog een velletje kunnen vullen met vierde plekken.” De afbeelding erbij maakt een eventuele uitgave volstrekt geloofwaardig.
“Ik ga rustig genieten vandaag van alle toespraken en huldigingen en mijmeren hoe we dit in Milaan2026 en LA2028 gaan herhalen. Ook onze concurrenten zijn namelijk aan het nadenken hoe het in vredesnaam kan dat we 6e zijn geworden in het medailleklassement.”
In die zin passen zijn woorden in het beeld dat Parijs voor Nederland de Best Games Ever waren, ofschoon er in Tokio meer medailles (36 tegen 34) werden gewonnen. En feit is dat in Parijs meer disciplines en dus medaillekansen waren dan bijvoorbeeld in Sydney2000, voor veel oudere collega’s nog altijd de mooiste en best georganiseerde Zomerspelen.
Neemt niet weg dat de Nederlandse prestaties in Parijs een sterk argument toevoegen aan het pleidooi om te blijven investeren in topsport. Het zittende kabinet zal daar met de Best Games Ever vers in het geheugen niet aan voorbij kunnen. Toch?
Gerard den Elt, algemeen secretaris NSP