'60 kilometer lopen tikken we hier in Parijs ook wel aan'

Voor verslaggever Peter van der Meeren (63), namens Leeuwarder Courant en Dagblad van het Noorden (Mediahuis Noord) uitgezonden naar Parijs, zijn het de laatste Olympische Spelen in zijn werkzame leven. Zijn pensioendatum lonkt, een welbewuste keuze. Maar eerst de laatste dagen van de Spelen en vervolgens ook zijn derde Paralympics.

Je bent nu een kleine twee weken in Parijs. Hoe bevallen de Spelen tot dusver, als het gaat om de werkomstandigheden?

,,Op de schaal van 1 tot 10 een 7. Uitschieters naar beide kanten. Grootste irritatie is de in sommige gevallen beroerde bewegwijzering. Je zoekt je af en toe suf naar de mixed-zones en ook de routes van en naar de mediacentra zijn niet altijd goed aangegeven. En van de honderden vrijwilligers hoef je er niet eentje te vragen, want ze zitten op een stoel en bewaken een deur en dat is het dan. Prima uitzonderingen: de zwemarena en bij de paarden. Het moet zeker geen klaagzang worden (,,Had dan je eigen boterhammen maar meegenomen'', zei mijn moeder altijd) maar het eten in de perscentra houdt niet over (slechts appels en bananen, af en toe een koekje). Over het vervoer: alles kan met metro, bus en trein, maar dan nog sjouw je na het laatste station nog vaak anderhalve kilometer of meer. Alle respect voor Sifan, maar de in totaal 60 kilometer lopen tikken wij hier ook wel aan.''

Peter van der Meeren voor de Olympische ringen bij het cluster Paris Sud. (Foto's Uwe Unscharf).

Hoe is het om als relatieve eenling de blik op de noordelijke olympische atleten gericht te houden? Je moet veel ballen in de lucht houden, toch?

,,Het zijn er in de basis 22, uit drie provincies; daar komen nog wat stafleden en reserves bij. Dat mag je pittig noemen, zeker als de Steenbergens een keer of zes het water induiken. Hun programma's hebben zeker in de eerste anderhalve week mijn dagagenda bepaald; veel ruimte voor extra verhalen was er niet echt. Vooraf een degelijke planning gemaakt. Ik lever minstens twee verhalen per dag, in de weekeinden vier of vijf. Als noordelijke dagbladen houden we sinds het EK een sportkatern van 8 doordeweekse pagina's in de lucht, op maandag 12 of 16. Aanpoten voor iedereen. Daarnaast lever ik 4 columnpjes per week. Je kunt niet overal bij zijn, maar tot nu toe heb ik het idee dat de highlights aardig zijn bezocht en beschreven. Leuk dat een BMX-ster uit Kerkenveld vrijdagavond laat zilver wint, zit je voor de websites tot 's nachts drie uur te tikken. De volgende ochtend om 9 uur begint het volleybal dan weer. Maandag naar Marseille gegaan (6 uur trein, s avonds 23.30 terug) want Marit Bouwmeester kon goud winnen. Dan kan ik hier wel blijven zitten, maar dat is dan m'n journalistieke eer te na. Maar je moet ook eens durven over te slaan, je kunt als éénpitter simpelweg niet alles. Enfin: mooi werk en gezellige, prettige collega's!''

Je werkt in Parijs samen met jouw collega Maarten Kolsloot, om de regionale kranten van Mediahuis zo goed mogelijk te bedienen. Hoe verloopt die samenwerking?

,,Best! Maarten en ik zitten in hetzelfde hotel. Handig, maar soms zien we mekaar twee dagen niet. Maarten heeft helaas een fietsongelukje gehad, maar kon na ziekenhuisbezoek toch weer door. Op adrenaline en mijn voorraadkast pillen. Als 'kleine GPD' helpen we elkaar waar we kunnen en nemen we elkaars kopij mee. Terwijl ik chloor hapte, maakte hij de race van Bol en co mee. Wauwmoment!''

De LC/DvhN-verslaggever aan het werk in de olympische perszaal.

Hoe ziet jouw gemiddelde werkdag eruit tijdens de Spelen, wetende dat de eerste wedstrijden doorgaans om 09.00 uur beginnen en de laatste zwem- en atletiekfinales soms pas om 22.00.

,,Eigenlijk al een beetje beschreven. Zes uur wekker (soms zeven, soms acht), ontbijt en anderhalve kilometer door een park naar de metro. Soms 30 minuten, soms een uur, soms 2 uur in het openbaar vervoer. Bijvoorbeeld na het volleybal of judo tikken, de metro weer in en naar een middagklus. 's Avonds zwemmen, beachvolley, 3x3 of atletiek (Van Klinken). Soms krijg je een leuke tip voor een extra verhaal (Friese vrouw is als data-analiste rechterhand bij Amerikaanse volleybalkampioenen) en dan moet je maar tijd zien te vinden om het uit te werken.''

Na de Spelen heb je een weekje rust en doe je vervolgens verslag van de Paralympics (28 augustus - 8 september). Is dat een kwestie van liefde voor Parijs, voor de olympische beweging of is er een andere reden?

,,Een weekje ja en dan de voorverhalen voor de Paralympics, er staat al eentje klaar. Ik vertrek maandag 26 weer. Dit keer vooral voor de eigen Leeuwarder Courant, want Friesland heeft in de paralympische sport zes wereldtoppers, waarbij de Bolt op Blades uit Harlingen. Zij halen in Parijs een tiental medailles op en het is een voorrecht om daar bij te mogen zijn en verhalen te maken. In Rio stond Friesland na het eerste weekeinde twaalfde op de medaillespiegel, voor Spanje en Frankrijk. Dat bericht deed het lekker op de site. Ook de paralympische sport krijgt bij de LC volop aandacht. Waar het kan, maak ik 2 stukken per dag.''

Je bent van plan ruim voor de pensioengerechtigde leeftijd met werken te stoppen, terwijl je in Parijs vol enthousiasme je werk doet. Vanwaar die keuze?

,,Als we eruit komen met de baas, stop ik volgend jaar mei, na 40 jaar. Ik ben dan 64, prima. Ik geniet nog steeds van het werk en het maken van verhalen en ook hier is het ondanks de drukte en toch ook de stress van het transport gewoon genieten. Hier doe je het voor. Ik ga de collegialiteit ook zeker missen, maar het is voldoende. altijd weer nieuwe dingen erbij, altijd nieuwe afspraken, telkens vaker mensen aan de knoppen die, laat ik het netjes zeggen, wat minder met sport hebben dan ik. En niemand is zonder fouten, maar vorige week had er iemand aan het buro batminton in de kop gezet boven een stukje van me. Ja, met een t. Ik denk dat ik het heerlijk zal vinden om 'uit' te gaan staan, maar wie weet mis ik het binnen een maand enorm. We gaan het zien. Een keer als toerist met m'n vrouw en dochters naar zo'n evenement als hier, lijkt me ook prachtig.''