Perschef Susanne Min na zeven jaar weg bij handbalverbond

Net voordat de Olympische Spelen van Parijs aanvangen is persvoorlichter Susanne Min verdwenen uit de omringende rangen van het Nederlands handbalteam, een kansrijke deelnemer in de 280 koppen tellende ploeg van Team NL. Ze heeft een andere job aangenomen, bij het Nationaal Fonds Kinderhulp in Deventer. 

(door John Volkers)

Min, handbalster, jonge vrouw, vriendelijke lach, was sinds 2017 voor de sportpers een voorname vraagbaak bij de prestaties van de opvallende nationale handbalploegen van het Nederlands Handbal Verbond (NHV). Zij deed de persbegeleiding van de vrouwen, de wereldkampioen en sportploeg van het jaar in 2019, en de mannen die onder aanvoering van uniek talent Luc Steins in 2020 de Europese top begonnen te bestormen.

Susanne Min (Foto LinkedIn)

Min begon haar werk in 2017, twee jaar na de verrassende WK-finale van het vrouwenteam. Handbal was opeens hot. Zwermen verslaggevers kwamen af op de aandachttrekkende speelsters, met de uitgesproken Estavana Polman en Tess Wester als vaste gasten voor het betere camerawerk. Ze was zo groen als gras. ‘Ik kwam bij het NHV op de afdeling communicatie werken, een rol op de achtergrond. Ik had journalistiek gestudeerd. Maar toen viel de vaste voorlichter, Annemiek Schouten, uit en moest ik aan de bak in een nieuwe rol. Ik kende de ploeg nog niet echt. Kon een beetje aan de speelsters wennen in de interlandweken, maar het WK in Duitsland, in december 2017, was echt mijn vuurdoop. Het ging op zich hartstikke goed, al was er een taalbarrière. Ik ben toen door die grote belangstelling meteen begonnen met de persschema’s via een app-groep. Die waren overzichtelijk. Ik koos voor een aanpak per speelster, in plaats van een uitgebreid collectief persmoment met een coach achter een tafel. Dat gaf rust. Speelsters die niet aangevraagd waren door de pers konden gewoon de stad in voor een kop koffie met de familie. De persmomenten deed ik bij voorkeur in het spelershotel. Dat kost weinig extra tijd.’

Twee jaar later werden de persmomenten vooral digitaal en telefonisch. Nederland was zonder grote verwachtingen naar het WK in Japan gegaan en werd daar wereldkampioen. Een zeer beperkte groep journalisten, Hans Ruggenberg, Henk Seppen en Ronald Hoogendoorn, volgde dat evenement ter plekke; vele anderen op afstand. ‘Dat werd, toen we sterk begonnen te presteren, bellen voor veel van jullie collega’s. Wij wilden als NHV het handbalteam zichtbaarheid geven. Dat was ons grote streven. Op de rustdagen van de grote toernooien kon iedereen worden aangevraagd. Dat werd niet afgebakend. Zoveel als mogelijk was werden die aanvragen gerespecteerd. Het is die dagen in Kumamoto erg druk geweest.’

Susanne Min volgde haar gevoel bij de begeleiding van de teams, waarbij zij de coaches Thomsen, Mayonnade, Tijsterman, Johansson, Richardsson en Olsson aan het werk zag. Twee vrouwen, vier mannen. Haar zorg betrof vooral de spelers en speelsters. ‘Ik vond het belangrijk dat iedereen in de contacten met de media zichzelf kon zijn. De een gaat nu eenmaal makkelijker met de camera om dan de ander. Wie reageert inhoudelijk? Wie laten we een spelletje doen voor de vele video’s die er op een bepaald moment voor onze social media-kanalen bij zijn gekomen? Iedereen krijgt en verdient een platform om zich te tonen. We hebben films gehad waarin Luc Steins vertelt over het overlijden van zijn vader. Of waarin Rinka Duijndam over haar burn-out verhaalt. Die video’s waren best wel persoonlijk. Justin Kevenaar was onze vaste videoman. Hij heeft heel mooie portretvideo’s gemaakt.’

Het is nu opeens klaar en voorbij, na zeven uiterst drukke jaren. Ze maakte een reis naar Nieuw-Zeeland en dacht opeens aan een carrièrewending. Ze zegt ‘met pijn in het hart’ te gaan. NOC*NSF doet tijdens de Spelen de mediabegeleiding van het vrouwenteam dat al op 25 juli, daags voor de opening op de Seine, de eerste wedstrijd speelt.

In juni organiseerde Min haar laatste persmiddag. In die vaste gang naar Papendal ligt een van haar verdiensten voor het handbal. ‘Ik kijk echt met trots terug op de mediamiddag die ik organiseerde. In september, het seizoen aftrappen met elkaar, en aansluitend een etentje. Die middagen op Papendal waren heel geslaagd.’