Feest langs de atletiekbaan, maar is alles goud dat er blinkt?

De Europese kampioenschappen atletiek in Apeldoorn waren een feest. Ook voor sportjournalisten. Omnisport veranderde in een uitzinnige discotheek. Al op de eerste avond voelde je iets unieks opborrelen met de gemengde estafette: winst. Steeds sneller werd het tempo van succes. De ene gouden medaille na de andere vloeide over de baan. Als edelmetaal uit de kraan van een gouden atletiekgeneratie. Het resulteerde in een lawaaiig stadion en een historisch goed toernooi.

Dit soort bijzondere dagen maken sportjournalistiek leuk. En soms zelfs een beetje magisch. Schijnbaar onhaalbare doelen worden gehaald, feest alom, vrolijke stukken in de krant. Alleen zit onder een laag goud, soms ook een laag minder waardevol metaal. Of soms zelfs iets lelijks. En ook die laag is belangrijk.

De perspresentatie van het toernooi, een week vooraf, was vanuit journalistiek perspectief curieus. Er stond een lange sessie gepland met toernooidirecteur Dafne Schippers. De gesprekken met de atleten - toch de hoofdrolspelers - werden daarentegen veel korter gehouden. Wat Schippers rol nu precies was, dat bleef een beetje vaag. Een apart gegeven en de vraag was wie er nu precies gebaat was bij dit toneelstukje.

De presentatie van Vincent Kortbeek, technisch directeur van de Atletiekunie, had heel wat meer om het lijf. Inclusief mooie nostalgische filmpjes van een vorig EK in eigen land. Maar ook hier verscheen na enkele weken een rimpeling in de vijver. De man die de gouden ploeg leidde, werd kort na de EK geruisloos afgevoerd. Wat was hier loos en waarom? Die vragen en de antwoorden daarop zagen we nog mondjesmaat terug.

Bij het vertrek van Kortbeek, toch een rimpeling in de succespoel van de atleten, moest ik terugdenken aan een andere rimpeling in de atletiekvijver, goed een jaar terug. De verslaggeving van Trouw over een atleet die zijn vrouwelijke collega ongewild filmde tijdens de sex. Gevolg: onrust onder atleten. Een rel die door de Atletiekunie als volgt werd aangepakt: Trouw kon op harde woorden en een tijdelijke boycot van de bond rekenen.

Mijmerend over Apeldoorn moest ik ook aan deze zaken denken. Meejuichen, dat was hartstikke leuk, maar bij een beetje tegenwind zijn de reacties doorgaans minder vrolijk. Niettemin liggen onder al dat goud genoeg verhalen die onze aandacht verdienen. Of daar nu om gejuicht wordt of niet.

MAARTEN KOLSLOOT