Door de ‘wasstraat’ in de Ronde van Vlaanderen

Als een veldheer overziet Guy Vermeiren de finishstraat van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. De persverantwoordelijke van Flanders Classics ziet erop toe dat de 500 journalisten, fotografen en cameramensen (376 exclusief Sporza) van begin tot eind van de 269 kilometer lange hoogmis van de wielersport goed en veilig hun werk kunnen doen.

En dat is geen kleine klus. De Ronde van Vlaanderen heeft anno 2025 veel weg van een militaire operatie. Een armada van renners, auto’s van ploegleiders, materiaalwagens, auto’s van verzorgers, sponsors, juryleden en fotografen op motoren trekken langs de Vlaamse wegen, vooral in de heuvelzone omzoomd door ontelbare uitzinnige wielerfans.  

 “Moet je straks maar eens meekomen naar de finish. Dan zie je wat er gebeurt”, had hij uitnodigend gezegd, terwijl hij op deze hectische dag even een korte pauze neemt op de binnenplaats van het Bernarduscollege in Oudenaarde, perscentrum van de Ronde van Vlaanderen.

Daar bij de finish is een half dorp gebouwd met commentaarposities voor de media, een fanzone met podium, een breed gebied achter de eindstreep waar het peloton kan uitbollen en tenslotte de Mixed Zone, waarover later meer.

In de finishstraat zitten kort achter de streep ten eerste drie rijen fotografen strak in het gelid om Rondewinnaar Tadej Pogacar te vereeuwigen. Het is een exercitie die om discipline, solidariteit en ervaring vraagt. Want wie zich niet aan de afspraken houdt, brengt zichzelf, de collega’s én de renners in gevaar.

Op ruime afstand na de meet wachten tientallen cameraploegen voor de eerste reacties van de renners op het koersverloop, ofschoon Pogacar, Mads Pedersen en Mathieu van der Poel meteen omkeren naar de tv-compound waar de eerste flash interviews voor de rechtenhouders worden afgenomen.     

De renners die niet op het podium zijn geëindigd, worden in de finishstraat opgewacht door cameraploegen om hun verhaal te doen.

Pas daarna begeven zij zich naar de Mixed Zone, een grote tent waar de media zich opstellen in door dranghekken afgebakende zones. De renners komen in deze overdekte mediazone op hun fietsen voorbij op een afgezette rijstrook en monsteren wie in hun verhaal geïnteresseerd is. Onder de journalisten heet deze plek ‘de wasstraat’. De Vlaamse wielerheld Wout van Aert neemt ondanks een voor hem teleurstellende uitslag alle tijd om de media te woord te staan.

In deze Mixed Zone wachten Daan de Ridder (NU.nl), Renze Lolkema (Telegraaf), Marijn Abbenhuis (AD), Erik van Lakerveld ((Volkskrant), Kick Hommes (Trouw) en Steven Dalebout (NOS) geduldig op de komst van de smaakmakers van deze RVV, winnaar Tadej Pogacar, nummer twee Mads Pedersen en nummer drie Mathieu van der Poel.

Zij melden zich weliswaar een flinke tijd na de finish, maar gelukkig nog vóór de huldiging op het podium in de fanzone van de Ronde van Vlaanderen. Die ceremonie is zoals gewoonlijk pas ná de finish van de editie van Ronde voor vrouwen, een dikke anderhalf uur na de binnenkomst van de mannen. Maar gelukkig is het trio zo fideel om eerst het journaille in de Mixed Zone te bedienen alvorens de bloemen in ontvangst te nemen.

Daan de Ridder benut de wachttijd tussen de finishes van de mannen- en vrouwenkoers door zijn wedstrijdverhaal met quotes van de verslagen Van der Poel alvast uit te schrijven, languit gezeten tegen een dranghek. Het is improviseren, maar dat hoort erbij, aldus De Ridder: “Net op tijd klaar voor de finish van de vrouwen. Was Mathieu pas na de huldiging gekomen, dan was het een erg lange dag geworden.”

GERARD DEN ELT