Geen Weisswurst met zoete mosterd meer in Inzell

Nog voordat de eerste dag van de ISU wereldkampioenschappen Sprint en Allround was verstreken,  hadden de mediavertegenwoordigers in de Max Aicher Arena in Inzell al twee mails van de Internationale Schaats Unie (ISU) ontvangen. Het Media Team van de ISU maakte nederig excuses voor tal van ongemakken.

Het toernooi was begonnen zonder internetverbinding op de zeer provisorische perstribune. Op de tweede dag was er internet, maar de voor de pers gereserveerde achterste rijen van twee vakken boden geen zicht op schaatsers als die langs kwamen.

Die achterste rijen waren een ongelukkige plek. Als het spannend wordt, gaan mensen nu eenmaal staan. De voorste rijen waren al vergeven. De oude perstribune in de bocht na de finish met heuse lessenaars was verpatst.

Ze hebben daar toch wat ervaring in Inzell, zou je denken.    Dat klopt. Maar Inzell is Inzell niet meer. Inzell is Berlijn  geworden. De Duitse schaatsbond DESG heeft in de schaatshal de touwtjes in handen. De DESG had daarbij ook House of Sports ingeroepen.

In de aanpalende perszaal was niet veel veranderd. Werkplekken, internet, groot scherm. Voor het toilet moest worden uitgeweken naar het restaurant. De trap op, daar mochten de schrijvende journalisten niet komen. Catering voor de vrijwilligers, zei de suppoost. Inderdaad, koffie en een bescheiden koekje.

Dan krijg je als Inzellganger verlangen naar het verleden. Naar de familie Hirschbichler die daar de internationale (dus voornamelijk Nederlandse) journalisten verwende met Beierse specialiteiten. Menig vakbroeder heeft er geleerd dat de Weisswurst met zoete mosterd moet worden geconsumeerd. Alle leden van de familie Hirschbichler hadden geschaatst. Moeder dirigeerde de catering en zei en passant dat Restaurant annex Metzgerei Hirschbichler in de Dorfstrasse dit weekeinde ook geopend is.

Inzell is dus veranderd. Ook de kampioenen trouwens, afgezien van Miho Takagi natuurlijk. Die loopt al lang mee. Maar wel Zhongyang Ning (de eerste Chinees bovenop het sprintpodium), Joy Beune en Jordan Stolz. Ze deden hun verhaal in de armetierige ambiance van de mixed zone van de hal, gevaarlijk omdat je nog van een trap kon donderen.

Dat is een beschamende situatie. Die kampioenen en de media verdienen beter. Die moeten op nette en smaakvolle wijze worden geëerd. De naar mijn idee beschamende scene  is te wijten aan de ISU en de Duitse organisatie. Bij het  kunstrijden, waar ik ook kom, doen ze anders. Verzorgder. Ik  heb maar een knorrig mailtje gestuurd naar het Media Team in Lausanne. Met een hoog poeha-gehalte, daar zijn ze wel  gevoelig voor. Na een week nog geen antwoord.

 

Guus Mater