Een overvol, veelbelovend sportjaar

Het jaar was pas aan zijn tweede dag toe, toen we aan de kist van onze overleden oud-collega Martien Schurink stonden. Zijn tweede liefde, herstel de eerste liefde aldus zijn geliefde Barbara, was altijd de krant geweest. Poul Annema, zijn oud-chef bij de Volkskrant, kwam daarna bevestigen dat het op straat in Hoorn, wanneer ze elkaar troffen, uiteindelijk altijd over de krant ging. Hij en Martien, gepensioneerde krantenmannen onder elkaar.

John Volkers

De liefde voor het vak, ‘ons’ vak, zit bij sportjournalisten vaak uiterst diep. Maaltijden lang kunnen we het erover hebben. Mits de gesprekspartner ook deel uitmaakt van die specifieke tak van de mediawereld. Hij of zij (alsjeblieft wat meer vrouwen in dit vak) maken niet alleen kranten, maar ook fotografie, podcasts, websites, radioreportages, tv-uitzendingen of streamingseries.

Het is dan van: weet je nog? Deden we het goed? Vroeger was immers alles beter. Wat niet zo is, zeg ik daar streng achteraan. Maar het is goed dat we, aan tafel, in de auto of op de luchthaven, met elkaar in soms pittige discussie een kader scheppen, waarin we nieuw werk met het oude vergelijken. Opdat er in de nabije toekomst weer iets beters wordt gecreëerd.

Met dat voornemen gaan we het nieuwe jaar in. Een uiterst druk jaar, met een recordvertegenwoordiging namens de Nederlandse Sport Pers in Parijs. Liefst 73 (?) schrijvende journalisten en fotografen zullen de Olympische Spelen bezoeken, voor zeventien dagen van soms 16 tot 18 uur werk. De televisie en radio zullen een zeker zo grote afvaardiging sturen. Allen geven het allerbeste van zichzelf. Buffelen zonder morren. Want niets is mooier dan op de neus van een grote sportprestatie te zitten en daarover te mogen berichten. Zo zijn we immers allemaal begonnen. Hunkerend naar dat grote podium, dat bijzondere moment. We mogen op pad (zei de chef) en we gaan er iets moois van maken.

In combinatie met het EK voetbal in Duitsland, de schaatstoernooien en de drie grote wielerrondes voor mannen en vrouwen staat ons in ‘24 een overvolle werkagenda te wachten. In 1988 mocht ik het EK voetbal in toen nog West-Duitsland verslaan, waar het Nederlands elftal de Europese titel greep. Gevolgd door een reportage bij de Olympische Spelen in Seoul. Daar veroverde de Nederlandse ploeg slechts tweemaal goud: wielrenster Monique Knol en de dubbel-twee roeiers Nico Rienks en Ronald Florijn. Negen medailles (2-2-5) in totaal. We zouden het nu als mager en teleurstellend kwalificeren. De verwachtingen voor 2024 zijn volstrekt anders dan toen, 36 jaar geleden. De kenners weten waar ik op doel.

We gaan het zien; 2024 wordt opnieuw een bijzonder sportjaar voor Nederland. En wij zijn er bij. Een gelukkig nieuwjaar toegewenst, namens directeur Gerard, zijn rechterhand Marianne en het hele bestuur.

John Volkers, voorzitter