COLUMN HANS KLIPPUS

Idioten

Ik ben niet geabonneerd op Viaplay, dus had ik nog nooit van Nelson Valkenburg en zijn Formule 1-commentaar gehoord. Inmiddels weet ik wie hij is, nadat ik een interview met hem in het AD had gelezen. Ik ben wel wat gewend met betrekking tot de vunzigheid die op social media wordt gebezigd, maar het verhaal van Valkenburg shockeerde me toch zeer. Hij is massaal voor rotte vis uitgemaakt en bedreigd. Een van die idioten kondigde aan de stembanden van de autosportverslaggever te zullen doorknippen. En – je gelooft het niet - dat alleen maar omdat hij de Verstappen-adepten Mol en Plooij ging vervangen bij de liveverslagen van de Grand Prix op televisie… Het hielp Valkenburg en zijn collega’s bij Viaplay bepaald niet dat de genoemde baasjes hun ‘verlies’ niet wensten te nemen. Mol en Plooij namen geen genoegen met hun rol tijdens de voor- en nabeschouwingen bij Ziggo, nee, ze bleven – vanuit de studio – ook liveverslag doen van de races, niet voor de tv, maar voor de radio. Zodat

mensen de stemmen van Valkenburg en co-commentator Melroy Heemskerk konden uitzetten en bij de beelden naar Mol en Plooij konden luisteren. Een slim idee, zou je kunnen zeggen, maar ik vind het vooral een beetje zielig en eng. Sinds Viaplay ook de Nederlandse radiorechten heeft gekocht, doen Mol en Plooij hun verhaal via België. Ze zijn niet weg te slaan. Luxemburg en Liechtenstein zijn mogelijk de volgende uitvalswegen. Ik heb dus nog nooit een verslag van Nelson Valkenburg gehoord, maar zo erg kan het toch niet zijn? Hij is in ieder geval dapper, want hij heeft zich niet laten wegpesten. Zelfs niet nadat hij lijfelijk werd bedreigd en thuis bezoek kreeg van zo’n gestoorde. Waanzin! Het geeft ook aan dat er veel is veranderd sinds mijn tijd als verslaggever. Als ADO-watcher werd in het stadion meer dan eens naar me geroepen dat ze mijn k-kop in elkaar zouden slaan en ik heb ook weleens een boze vader van een judoka achter me aan gehad, maar dat is niet te vergelijken met wat voor shit collega’s tegenwoordig te verduren krijgen als ze iets zeggen of schrijven wat sommige idioten niet bevalt. Of als je gewoon bent gevraagd om commentaar te geven bij autoraces. Sportverslaggeving is wat mij betreft het mooiste vak dat er bestaat. Drama in de sport is in de meeste gevallen betrekkelijk, dus lijkt het allemaal vrij onschuldig, maar dat is het helaas al lang niet meer zo. Daarom is dit een goed moment om alle verslaggevers (óók Olav Mol en Jack Plooij), analisten en fotografen een mooi 2024 toe te wensen, waarin ze hopelijk hun werk zo ongestoord mogelijk kunnen doen. Zet ‘m op!

Hans Klippus